Ptaki polskie

Moim niespełnionym marzeniem jest seria książeczek o polskich ptaszkach. Dlatego poświęcam im odrębną stronę na tym blogu. Niestety, nie będzie tu pięknych zdjęć. Cóż, trudno…

Orzeł Bielik
W godle polskim jest w koronie,   /   Białe piórka ma w ogonie.
Zjada rybki, ptaki wodne,   /  Karmi też orlęta głodne,
Których w gnieździe swoim ma   /   Zwykle jedno, czasem dwa.

Bieliki z rodziny ptaków szponiastych (drapieżnych) występują na terenie prawie całej Polski. Ptaki te tworzą trwałe pary przez całe życie. Gniazda rozbudowują do średnicy nawet 2 metrów bardzo wysoko nad ziemią – do 25m h. i to najczęściej w dolinach rzek, w pobliżu jezior. Z powodu agresji rodzeństwa z 2 – 3 piskląt z jednego lęgu przeżywa zwykle jedno.

Kukułka
Kukułeczka ma, jak wiecie   /   Prążki na piersi i grzbiecie.   /
Do gniazd innych się zakrada,   /   Swoje jajko im podkłada.   /
Nim opuści ten nasz kraj,   /   Aż 20 zniesie jaj!   /

Szare kukułki z prążkami na piersi i grzbiecie w roku znoszą do 20 jaj. Podrzucają je do wychowania innym małym ptaszkom śpiewającym, którym trudno  odróżnić je od swoich własnych jajek. Po wyjściu ze skorupki pisklę kukułki szybko pozbywa się konkurentów z gniazda. Ptaszki te odlatują pod koniec sierpnia na południe, a kiedy powracają, chętnie podłożą swoje jajka do gniazd tego samego gatunku ptaszków, w którym się same wychowały.

Dzięcioł duży
Dzięcioł dziobem w drzewo puka,   /   Kiedy larw pod korą szuka.
Szyszki łuskać też się stara…   /   On jest barwny – ona szara.
Dziuplę zawsze robi sam   /   (Czy pisklęta są już tam?).
Czajka
Zamieszkuje mokre łąki,   /   Je owady i pająki.
Kiedy nawrót zimy czuje,   /   To ponownie odlatuje.
Biało-czarny nosi frak.   /   Znacie czajkę? Pewnie tak.
Żuraw
Żuraw bagna zamieszkuje,   /   W „kluczu” ptaków odlatuje
I czerwoną ma łysinę.   /   Choć jest głodny odrobinę,
Nocą woli w wodzie stać,   /   Żeby mógł spokojnie spać.
Sójka
Długo w podróż się wybiera…   /   Jajka je, orzechy zbiera.
Kiedy wreszcie odlatuje,   /   Inna tu ją zastępuje.
To najlepszy, leśny stróż!   /   Widzieliście sójkę już?
Jemiołuszki
Jemiołuszki tym się chlubią,   /   Że wciąż polską zimę lubią.
Gdy owadów im brakuje,   /   To jemioła im smakuje.
Kiedy wiosna jest tuż, tuż,   /    Odlatują od nas już…
Kwiczoł
Gdy się zagrożone czują,   /   To kwiczoły atakują!
My jesienią je widzimy,   /   Na gałązkach jarzębiny.
Lecz najchętniej – każdy wie,   /   Ptaszek ten dżdżownice je.
Kormoran
Chętnie fruwa i nurkuje,   /   Ryb pod wodą poszukuje.
Zanim w podróż dalej ruszy,   /   Rozłożone skrzydła suszy
(Bo mu tłuszczu w piórkach brak).   /   To kormoran – piękny ptak.
Dudek
Dudki, niech się każdy dowie,   /   Mają czubki na swej głowie.
Na pastwiskach much szukają,   /   Gniazda w dziuplach zakładają.
Lecz kto zajrzał tam choć raz,   /   Brzydko pachniał długi czas!
Sikorka Bogatka
Tą bogatkę w końcu zimy   /   Chętnie w oknie zobaczymy,
Bo z sikorek rodu dama   /   W piękne piórka jest ubrana:
Łatki białe, żółty brzuch.   /   A owadów je za dwóch!
Wodnik
Wodnik piszczy, skrzeczy prawie,   /   Na mokradłach mieszka – w trawie
I po bagnach sprawnie chodzi.   /   Zła pogoda mu nie szkodzi.
Nóżki nieco z tyłu ma…   /   No, kto tego ptaszka zna?

Komentarze są wyłączone.